Bir Aşk Şiiri
Zamanın yağmur gibi dağıldığı, Yıldızların kimsenin taklit edemeyeceği fısıltılarla nefes verdiği bir yerde ,
Kalbini buldum – aynadaki alev,
Benimkinin bir yankısı, ama aynı değil.
Dünya doğmadan önce birbirimize dokunduk,
Tüm ışığın yırtıldığı gölgelerde,
Sessizliğin altın rüzgarlarıyla konuştuğu yerde,
Ve sırları yalnızca sevgi saklayabilirdi.
ne et, ne kemik, ne de ölümlü bir beden,
Ama bir ismin ötesinde saf bir şey
, Kozmik bir iç çekiş, yapılmamış bir şarkı,
Birbirine dolanmış iki ruh, iki değil, tek bir ruh.
Hiçbir zihnin iddia edemeyeceği rüyaların içinde döndük,
Sonsuz ışık ve alev denizlerinde,
Ve almaya cesaret ettiğimiz her nefes
Yaşam için değil, aşkın kendisi içindi.
Öpücüğün ötesinde, dokunuşun ötesinde,
Daha fazlası yatar, gerçek gibi bir şey:
Aşk sadece burada değil, oradadır—
Her zerrede, her duada.
Sen ve ben, ayrılmıyoruz,
Çünkü aşk bir nehirdir, bir başlangıç değil.
Yıldızların son parıltısının ötesine akar,
Sonsuz, her daim uyanık bir rüya.